Poniżej znajdziesz aż 5 właściwości czerwonych winogron, które wyróżniają je na tle innych owoców. 1. Ciemne winogrona a resweratrol. Ten rodzaj winogron zawiera duże ilości resweratrolu, organicznego związku nazywanego nieraz ,,cząsteczką młodości”. Substancja ta obecna jest zarówno w skórce winogron, jak i w ich pestkach. 6. Pergola zwijana Eleganckie pergole na taras Superpergole Taras Kolekcje - Pergola zwijana zw kolorze krem Markiza. a. artbeg. 0. Mobilne zadaszenia pergoli Mobilne zadaszenia pergoli artbeg Taras Taras - Tkaniny, których używamy do pergoli są produktem Firmy Satller. BioFire Technology. 0. Winogrona myjemy, przebieramy i przekładamy do garnka. 2. Zalewamy wodą, zasypujemy cukrem i dość mocno ugniatamy tłuczkiem do ziemniaków aby owoce puściły sok. 3. Następnie zagotowujemy sok pamiętają o tym aby zebrać szumowiny ! i gotujemy przez około 30 min na średnim ogniu. 4. Gotowy sok przecedzamy przez gęste sitko, a Na rynku jest dostępnych mnóstwo modeli wykonanych z metalu oraz z drewna. Pergole drewniane. Drewno jest bardzo popularnym materiałem do konstruowania pergoli. Rośliny pnące prezentują się bardzo korzystnie na tle organicznego materiału. Pergola drewniana musi zostać odpowiednio zabezpieczona. Do wyboru mamy impregnat lub lakierobejcę. Dla pewności przyjęcia się w jednym miejscu ukorzenia się 2-3 pędy, a później pozostawia najsilniejszą roślinę. Rozmnażanie winorośli. Sadzonki długie. Sadzonki winorośli należy umieszczać w żyznej, dobrze spulchnionej ziemi z reguły pod kątem 40⁰ do powierzchni gleby. Dolne cięcie wykonuje się 2 mm pod węzłem często Z jej pomocą możesz wycisnąć sok z winogron i innych owoców. Prasa składa się z ramy, tacki na sok, beczki, elementu prasującego, drobnej siatki filtracyjnej i śruby mocującej do prasowania. Lepiej jest użyć prasy śrubowej do winogron. Ściskanie białych winogron należy przeprowadzić po zmiażdżeniu. ytWUa. Winorośl wymaga cięcia aby dobrze rosnąć i mieć smaczne owoce, które dojrzewają końcem lata czy początkiem jesieni. Czasem mamy jednak do czynienia z mocno zaniedbanym i latami nieciętym krzewem. Jeśli ma on smaczne owoce, warto go odmłodzić. Odmłodzenie starego krzewu winorośli nie jest trudne. Smaczne owoce starych, odpornych na choroby i mróz odmian warte są zachodu związanego z całym procesem. Przy niewielkim nakładzie pracy mamy możliwość otrzymania w krótkim czasie owocującego krzewu. Ważne aby w przyszłości nie zaniedbać tego zabiegu i wykonywać cięcie na bieżąco. Przycinamy starą winorośl w lutym Końcem lutego, a początkiem marca przystępujemy do cięcia winorośli. W przypadku tego gatunku często zdarza się, że młode wiotkie pędy ukorzeniają się same. Jak uda się nam takie znaleźć w pobliżu krzewu matecznego winogrona możemy je z powodzeniem przesadzić w inne miejsce, albo zostawić do odrodzenia rośliny. Stary pień winorośli często jest spróchniały Zdarza się i to nierzadko, że główny pień winorośli jest albo w słabej kondycji, albo wręcz całkiem spróchniały. Wtedy zostaje nam tylko poszukać czy wokół są młode ukorzenione sadzonki, a wspomniany pieniek wyciąć równo z ziemią. Młode pędy skraca się, w zależności od wielkości podpory, zostawiamy 1-4 pędy wyrastające z ziemi. Pozostałości winorośli należy wyrzucić Zdecydowanie nie warto zostawiać ich wokół krzewu. Gałęzie, zbieramy i albo przeznaczamy na spalenie, albo traktujemy rębakiem i wyrzucamy na kompost. Im mniej zostanie resztek wokół krzewu przyciętego tym bardziej ogranicza się zachorowanie na choroby grzybowe. Jak ciąć winorośl Drzewa i krzewy owocowe zwykle tnie się lekkim skosem nad oczkiem. Chodzi oczywiście o to aby nadmiar wilgoci spływał z pędu i nie prowadził do gnicia ciętej rany. Ograniczamy powierzchnię cięcia do minimum. Proste cięcie to mniejsza powierzchnia otwartych tkanek, szybciej się zagoi i mniej patogenów wniknie do wnętrza rośliny – zwłaszcza grzybów. Winorośl bardzo dobrze znosi nawet radykalne cięcie. Kiedy tniemy winorośl Każdą winorośl, nawet taką roczną należy przycinać w dwóch terminach. Na przedwiośniu oraz na przełomie lipca i sierpnia. Odmiany jak winogrono bezpestkowe Lakemont czy każda inna odmiana deserowa potrzebują przycięcia latem, aby słońce dochodziło do owoców. Dzięki temu będą one równomiernie dojrzewały i nabiorą więcej słodyczy. Jest kilka różnych szkół cięcia winorośli. Dużo też zależy od specyfiki wzrostu danej odmiany. W winnicach prowadzi się krzewy całkiem inaczej niż w przydomowych ogrodach. Warto zapisać sobie jakie odmiany winorośli sadzimy i następnie dowiedzieć się jaki sposób prowadzenia będzie dla niej najlepszy. Bardzo ułatwi nam to późniejszą pielęgnację krzewu oraz wielkość plonów. Przycinane winorośli latem Latem jak już wspomniano wycinamy długie pędy na winorośli. Na pędach pozostałych wyrastają też pasierby – są to młode odrosty z kątów liści – je także należy wyciąć, albo wyłamać. Warto to robić podczas słonecznego dnia, aby wilgoć nie ułatwiła zainfekowania grzybami. Jak są one zbyt duże to należy je skrócić za pierwszym liściem. Co tniemy wczesną wiosna Przed ruszeniem soków w krzewie winorośli czy na przedwiośniu jak już nie będzie ryzyka wystąpienia silnych mrozów przystępujemy do cięcia. Oczywiście przed każdym zabiegiem powinny być odkażone narzędzia (spirytusem etc.). Pozostawiamy na łozach latorośle owoconośne po jednej na każdym oczku. Kolejno zostawiamy też młode pędy zastępcze, które w następnym roku będą stanowić podstawę do odbudowy krzewów. Skracamy je na kilka oczek tak do 10. Odnowienie starego krzewu winorośli jest warte naszej pracy. Uzyskujemy odporny na miejscowe warunki krzew, które zacznie owocować już od następnego roku. Utrzymanie plonów na stałym poziomie wymaga jednak corocznego przycinania. Także nowe posadzone krzewy też należy przycinać i prowadzić tak aby owoce dojrzewały równomiernie. Nie bójcie się podejść z sekatorem do winorośli, więcej jej zaszkodzi brak cięcia niż kilka błędów jakie popełnicie zanim dojdziecie do wprawy. Źródła: Uprawa winorośli, R. Myśliwiec, Kraków Uprawa winorośli i winiarstwo w małym gospodarstwie na Podkarpaciu, W. Bosak, Jasło 2004 Wreszcie pojawiło się trochę słońca, więc żona przycisnęła mnie, by zrobić pergolę, którą sobie zaplanowała w zimę. Pergolę mocną, bo wcześniejsza, z hipermarketu po kilku mocniejszych wichrach nie wytrzymała ciężaru winogrona i się połamała. Przy okazji sprawdziłem i koszt takich konstrukcji to jakiś kosmos jest. Trzeba się słono wykosztować, jeśli chce się dużą, solidną i metalową pergolę w swoim ogrodzie. Ceny w internetach przebijają i 5 tys zł. Z racji tego, że mam już w ogrodzie parę metalowych elementów, postanowiłem zrobić pergolę z metalu. Kupiłem następujące profile: 5cm x 5cm x 3mm – na nogi5cm x 5cm x 3mm – na konstrukcję dachu3cm x 2cm x 2mm – na konstrukcję kratki podtrzymującej winogrono Pierwszy etap – przycięcie metalowych profili pod kątem 45 stopni Pierwszym krokiem było wykonanie dachu. Najpierw przyciąłem profile pod kątem 45 stopni i zespawałem w wielki prostokąt. Tu ważna uwaga: podczas spawania ważne jest, by wszystkie elementy były bardzo dobrze wypoziomowane. Inaczej dach pergoli będzie bardzo nierówny i nie da się tego wyprostować po montażu całości. Najpierw więc układamy elementy, poziomujemy, łapiemy delikatnie spawarką, znów sprawdzamy poziomy (bo mogły się rozjechać podczas spawania, gdy spawy stygły) i dopiero spawamy na stałe. Spawanie górnej części pergoli ogrodowej Po wyspawaniu prostokąta przyszedł czas na kratkę. To akurat szybka prosta robota. Pomiary, zaznaczenie miejsc do wspawania, przycięcie tych mniejszych 2x3cm metalowych profili i samo ich wspawanie. Na koniec/dopiero teraz mogłem odwrócić konstrukcję, znów wypoziomować i zespawać z drugiej strony. I teraz pierwsze schody i problemy – nogi. Taka noga u mnie miała od 2,5-2,8 metra długości (różne wymiary, bo teren pochyły w dwóch kierunkach). Jak tu wspawać nogi, gdy jestem sam ? Jak je utrzymać wypionowane pod idealnym kątem 90 stopni do reszty konstrukcji w dwóch płaszczyznach ? Wpadłem na pomysł, by resztki profili przymocować ściskami stolarskimi tak jak widzicie na filmie. Następnie delikatnie je przyspawałem do całości. Dopiero taki prowizoryczny stelaż pozwolił mi odpowiednio umiejscowić każdą z nóg i unieruchomić w pionie pod odpowiednim kątem. Obowiązkowy stelaż, by prawidłowo wspawać nogi pergoli Ten stelaż spełnia jeszcze jedną ważną funkcję. Bo wzmocnił konstrukcję na czas transportu. Bez stelażu, bez dodatkowego wzmocnienia nogi by się wygięły albo urwały na spawach. Zresztą, możecie zobaczyć na filmie, jak ciężko taką konstrukcję przenieść w dwie osoby, jakie hacki do tego stosowałem i dlaczego w ogóle nie spawałem konstrukcji w docelowym miejscu. Teraz, gdy już miałem pergolę na miejscu, to poszło z górki. Podkopałem nogi pergoli, umiejscowiłem je na kamieniach w dołach, wypionowałem, wypoziomowałem i zalałem nogi betonem. Trochę biegania z poziomicą ale to prosta sprawa. Przedostatnim etapem było odcięcie wzmocnień, a przyspawanie w ich miejsce dekorów. Dekory wybrałem solidne, stalowe, przez co dodatkowo wzmocniły konstrukcję pergoli. Przestała się bujać i można ją wykorzystywać jako… hm.. trzepak 😉 Dekory oczywiście dopasowane do reszty ogrodu. Metalowe dekoracje, które zdobią i wzmacniają pergolę Ostatnim etapem było przetarcie od rdzy, bo profile były trochę przyrdzewiałe i pomalowanie pergoli jakąś dobrą farbą do kładzenia na rdzę. Odpuściłem sobie tym razem wałek i na bogato kładłem farbę pędzlem. Od razu powiem, że pomalowanie nawet tych kilku dekorów to czasochłonne zajęcie. Gotowa pergola czeka na winogrona I to już wszystko. Konstrukcja prezentuje się okazale, podpiąłem do niej stare winogrona, dosadziłem nowe i teraz czekam, aż pędy obrosną całą konstrukcję. Pergola wyszła spora, bo taka wyjść miała. Spokojnie można pod nią rozłożyć leżaczki, napić się kawy i odpoczywać. Autor: Marcin Czechowicz Pergola obsadzona winobluszczem Pergola to element wyposażenia ogrodu, który porządkuje przestrzeń ogrodu, a po obrośnięciu pnączami, dodatkowo daje cień. Jak zbudować drewnianą pergolę w jeden dzień i jakimi pnączami ją obsadzić? Drewniana pergola: budowa. Pergola jest lekką konstrukcją i nie wymaga betonowego fundamentu. Wystarczy specjalna kotwa-szpikulec, którą wbija się w grunt, a następnie osadza się w niej słupy pergoli. Ponieważ nie rozkopuje się rabat, pergolę można wykonać nawet latem, podczas pełni rozkwitu roślin, bez obawy, że przez następne tygodnie ogród będzie przypominał pobojowisko. Tuż po zbudowaniu otulona roślinami pergola wygląda, jakby stała w tym miejscu od dawna. Wykonana jest z elementów drewnianych zaimpregnowanych ciśnieniowo, które można kupić w sklepach z wyposażeniem ogrodów. Dodatkowo pokryto je preparatem zabezpieczającym i barwiącym drewno (szczególnie dokładnie powierzchnie, które były docinane). Ciemnobrązowy kolor dopasowany został do elementów wykończenia elewacji domu. Sposób osadzenia pergoli powinien zależeć od jej wielkości oraz od roślin, jakie się będą po niej wspinały. Niewielkie pergole złożone z dwóch do pięciu słupków, które są przeznaczone pod niezbyt silnie rosnące pnącza (odmiany powojników, róże pnące, wiciokrzewy, pnącza jednoroczne), można montować w kotwach szpikulcach wbitych w grunt. Jest to bardzo wygodne, bo nie wymaga dużych nakładów pracy ani niszczenia otoczenia – kotwy można wbić między rośliny na rabatach, nie pozostawiając śladu spustoszenia. Większe konstrukcje, z dachem zrobionym z drewnianych belek, czy pergole podtrzymujące duże pnącza (na przykład dławisz, kokornak, milin, wisteria, niektóre winorośle) muszą być bardziej solidne. Ich słupki osadza się w stalowych kotwach zamocowanych w betonowych stopach fundamentowych (można kupić gotowe bloczki fundamentowe). >>Zobacz pomysł na obsadzenie pergoli Jak zbudować drewnianą pergolę - krok po kroku 1. Przed przystąpieniem do budowy wszystkie drewniane elementy malujemy preparatem zabezpieczającym i bawiącym drewno. 2. W wyznaczonych miejscach (co 150 cm) umieszczamy kotwy, poziomujemy je i wbijamy młotkiem (najlepiej uderzając przez deskę), aż cały szpikulec zagłębi się w gruncie. 3. W kotwach osadzamy słupy o przekroju 9 x 9 cm. Po ustaleniu pionu stabilizujemy je drewienkami, które wbijamy w szpary między kotwą a słupem. 4. Wiercimy otwory w słupach i łączymy je z kotwą nierdzewnymi (na przykład stalowymi) wkrętami długości 45 mm. 5. Docinamy górne belki (podobnie jak słupy mają przekrój 9 x 9 cm), tak żeby łączyły się ze sobą pod ustalonym kątem (przecięte powierzchnie zabezpieczamy impregnatem). Mocujemy je do słupa stalowym kątownikiem 4 x 4 cm. 6. Na poprzecznej belce układamy na wpust deski wieńczące pergolę i łączymy je z belką z dwóch stron kątownikami 2 x 2 cm. 7. Sadzimy pnącza. W tym celu delikatnie, by nie niszczyć sąsiednich roślin, wykopujemy dół głębokości 60 cm i szerokości 40 cm i po wypełnieniu żyzną glebą sadzimy w nim rośliny. Czy altanę można zbudować bez pozwolenia? - zobacz film Jakimi pnączami obsadzić pergolę? Przy pergoli można posadzić niezbyt silnie rosnące pnącza. Nie zarosną one konstrukcji, ale wspinając się po jej słupach, oplotą ją delikatną woalką liści i utworzą dyskretną przesłonę. Powojniki wielkokwiatowe. Do wyboru wiele odmian. Dorastają do 2-4 m. Kwiaty średnicy do 18 cm mają barwę fiołkową, niebieską, różową, bordową lub białą, często są dwubarwne. Najlepiej rosną w żyznej i dość wilgotnej glebie, w słońcu i półcieniu. Dobrze, jeśli podstawy powojników są osłonięte (na przykład przez niskie rośliny), ponieważ ich korzenie źle rosną w nagrzanej glebie. Coroczne przycinanie roślin na wysokości 100 cm (odmiany wcześnie kwitnące) lub 50 cm (odmiany kwitnące w drugiej połowie lata) sprawia, że obficie kwitną. Wiciokrzew japoński. Dorasta do 3 m. Jego największą ozdobą nie są kwiaty (kremowe, pojawiają się na pędach latem), ale liście, które w łagodne zimy nie opadają i pozostają na roślinie. Tworzą one dobre tło dla ogrodowych kompozycji. Najczęściej uprawiana jest odmiana 'Aureoreticulata' o liściach z żółtym unerwieniem. Wiciokrzew japoński dobrze rośnie w przeciętnej glebie, w słońcu i półcieniu. Ponieważ w surowe zimy może przemarzać, powinien być sadzony w zacisznych pomorski. Osiąga 5 m wysokości. Tworzy gęste, mocno wijące się pędy. Żółtobiałe, z zewnątrz różowawe kwiaty rozwijają się w czerwcu i lipcu. W ogrodach zwykle uprawiana jest odmiana 'Serotina' charakteryzująca się intensywniejszymi barwami kwiatów oraz długim i obfitym kwitnieniem. Dobrze rośnie w przeciętnej glebie, w słońcu lub półcieniu. Nie trzeba go specjalnie ciąć, jedynie usuwać wiosną uszkodzone pędy. Róże pnące. Tworzą pędy długości 2-5 m. Ponieważ same nie potrafią się czepiać podpór, trzeba je do nich przywiązywać. Rośliny te długo i obficie kwitną, a ich kwiaty pięknie pachną. Przy pergoli ładnie wyglądają na przykład: odmiana 'The New Dawn' o delikatnych bladoróżowych kwiatach, 'Super Dorothy' o kwiatach ciemnoróżowych, 'Sympathie' i 'Flammentanz' o kwiatach szkarłatnych albo 'Golden Showers' i 'Goldfassade' o kwiatach koloru złota. Najlepiej rosną w żyznej i niezbyt suchej glebie, w słonecznym miejscu. Nie wymagają intensywnego cięcia, ale co roku wiosną należy usunąć przemarznięte, uszkodzone i zbyt gęsto rosnące pędy. Wiciokrzew Browna. Pędy dorastają do 4 m długości. Przez całe lato rozwijają się pomarańczowe kwiaty. Ozdobne są także drobne czerwonopomarańczowe owoce, które dojrzewają od sierpnia do października. Dobrze rośnie w przeciętnej glebie, w słońcu lub półcieniu. Nie wymaga cięcia – wiosną wystarczy usunąć uszkodzone lub przemarznięte pędy. >>Przeczytaj też, jakimi pnączami jednorocznymi można obsadzić pergolę Czy artykuł był przydatny? Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań. Jak możemy to poprawić? Nasi Partnerzy polecają Więcej z działu - Wiaty i altany Pozostałe podkategorie NOWY NUMER W najnowszym Muratorze przeczytasz o: elewacjach, tynkach i gładziach, ogrzewaniu na biomasę, grzałkach do pomp ciepła, domach z drewna, gliny i słomy, projektach domów z kilkoma tarasami, ogrodzeniach na działkę rekreacyjną Czytaj Murator ONLINE już od 1 zł za pierwszy miesiąc Wybierając podporę na pnącze, powinniśmy wziąć pod uwagę wielkość ogrodu i masywność rośliny. Do dużego ogrodu z pewnością będzie pasować altana, którą można obsadzić pnączem, w małym trzeba się ograniczyć do pergoli lub trejażu. W każdym ogrodzie znajdzie się miejsce dla pnączy, które wsparte na podporach zajmują niewiele przestrzeni poziomej. Podstawowe rodzaje podpór pod rośliny to pergole, trejaże i kratownice, produkowane z różnych materiałów. TREJAŻTo rodzaj ażurowej ściany utworzonej ze słupów i rygli, czasem wypełnionych kratkami. Porośnięty pnączami, może stanowić w ogrodzie zasłonę optyczną lub akustyczną. PERGOLA To podpora dla pnączy złożona z dwóch ażurowych ścian połączonych u góry elementami prostymi lub łukowymi. KRATOWNICA To płaska podpora pod pnącza ustawiana przy ścianie, wzdłuż ścieżki lub stosowana jako przesłona w ogrodzie. Rośliny na podpory: jak je do siebie dobrać? Lekkie pnącza, do których należy wiciokrzew japoński, mogą porastać bardziej delikatne podpory. Dla ciężkich roślin, z dużą masą liści, do takich zalicza się dławisz, glicynia, hortensja pnąca, kokornak, rdestówka, winobluszcz, należy wybrać podpory o solidnej konstrukcji. Podporami dla pnączy mogą być także inne elementy o chropowatej strukturze. Dla roślin łatwo czepiających się, do których należy bluszcz pospolity chwytający się korzeniami czepnymi, może być to nawet mur, ogrodzenie z siatki, linki rozpięte na kołeczkach wbitych w grunt albo konstrukcja z powyginanych prętów metalowych, którą każdy może wykonać według własnego pomysłu. Cienkie metalowe pręty to odpowiednia konstrukcja dla roślin owijających się ogonkami liściowymi, do których zalicza się powojnik tangucki. Przykłady podpór dla roślin:galeria pomysłów Fot. Gartenholz H&H Pergola arkadowa jako bramka nad ścieżką. Fot. Dombal Trejaż drewniany jako ścianka oddzielająca taras od ogrodu. Fot. Dombal Pergola drewniana z łukowym zwieńczeniem. Taka konstrukcja porośnięta pnączem wygląda naturalnie i dobrze komponuje się z ogrodem. Fot. DLH Kratownice z pnączem – doskonały sposób na zasłonięcie widoku albo ściany budynku. Fot. Silvpol Pergola połączona z drewnianą ławką jest doskonała do zaaranżowania miejsca wypoczynku. Fot. Silvpol Kratownica z listew. Ustawiona pod ścianą domu jest idealną podporą na powojniki lub róże. Fot. Dombal Pawilon ogrodowy wsparty na kratownicach drewnianych. Może służyć jako podpora dla pnączy. Fot. Podpora dla roślin – stalowa. Podpory metalowe są bardziej wytrzymałe, ale też droższe niż drewniane. Fot. Silvpol Kratownica połączona z dużą drewnianą donicą ogrodową. Przed samodzielnym składaniem w całość każdy element drewniany należy zabezpieczyć impregnatem. Fot. Silvpol Drewniana pergola może być również stanowić wspaniałe wykończenie dla wiszącej ławki. Film poradnikowy:podpora dla pnączy krok po kroku Źródło: Bricomarché z pasją / Youtube Tekst: Małgorzata Cuch Poniższy projekt pergoli wykonać można nawet bez dużego doświadczenia w majsterkowaniu - wystarczą narzędzia, opisane niżej materiały i poświęcenie uwagi oraz kilku godzin wolnego czasu. Tak krok po kroku budujemy przydomową pergolę! Pergola jest klasycznym elementem aranżacji niemal każdego ogrodu. Dzieli ona powierzchnię na mniejsze części, tworzy obramowanie i osłonę kącika wypoczynkowego. Konstrukcję buduje się z kamienia, cegły i metalu, ale najczęściej z drewna. Proste wersje można wykonać samodzielnie, wystarczy zamiłowanie do majsterkowania. Grubość i wytrzymałość elementów drewnianych zależy od tego, czy słupy pergoli mają być prostym rusztowaniem dla pnączy, czy będą podtrzymywać zadaszenie osłaniające miejsce do wypoczynku. W tym przykładzie zostały wykorzystane kantówki o wymiarze 120x120 mm. Są one wystarczająco mocne, by unieść ciężar belek i desek dachu, a także pokrycia z papy. Aby ustalić potrzebne materiały, rozrysujmy plan pergoli. Kupimy je w centrach ogrodniczych i składach budowlanych. Prace budowlane znacznie ułatwiają gotowe elementy konstrukcyjne. Drewno surowe należy zabezpieczyć przed niszczącym wpływem pogody. Najbardziej wytrzymałe są belki i deski zaimpregnowane przez producenta. Aby drewno nie murszało, należy chronić je przed kontaktem z wilgotną ziemią. Dlatego słupy pergoli należy ustawiać na specjalnych fundamentach. Budowanie pergoli krok po kroku 1. Za pomocą rozciągniętego poziomo (konieczna poziomnica!) i naprężonego sznura zaznaczamy potrzebną wysokość słupów. Piłą odcinamy zbędne górne odcinki. 2. Wpusty w belkach poziomych nacinamy piłą. Używając dłuta, nadajemy im właściwy kształt. 3. Słup z belką łączy metalowy kątownik. Dodatkowym wzmocnieniem jest ukośna belka mocowana gwoździami. 4. Belki na słupach łączą belki poprzeczne. Podczas montażu należy stale sprawdzać poziomnicą poziom i pion elementów. 5. Widok połączeń w narożniku. Ukośne belki wzmacniające ustawione są pod kątem 45°. 6. Konstrukcja jest gotowa. Zamiast wersji sześciosłupowej możliwa jest mniejsza z czterema słupami. 7. Belki dachowe należy przewiercić a potem ocynkowanymi gwoździami przymocować do belek konstrukcji. Rośliny na więcej niż sezon Odpowiednio dobrane rośliny pnące potrafią zmienić pergolę w osłonięty ukwiecony zakątek. Jeżeli konstrukcja jest solidna i stabilna, można posadzić silne pnącza, na przykład glicynie i pnące róże ramblery. Wicokrzew uprzyjemnia wieczory pięknym zapachem. Pachnie także wiele róż i powojników. Niekiedy wiotkim pędom potrzebne jest dodatkowe wsparcie.

pergola na winogron jak zrobić